Τι είναι αυτό που καθιστά μια πολιτική δολοφονία «σημαντική»; Εκ των πραγμάτων όλες οι πολιτικές δολοφονίες είναι σημαντικές. Ο αντίκτυπος κάποιων όμως είναι πιο εκκωφαντικός. Είτε λόγω της δημοφιλίας του θύματος, είτε λόγω της έκτασης που πήρε το γεγονός, είτε λόγω των κατακλυσμικών ιστορικών επιπτώσεων… Πολλοί οι παράγοντες και συνήθως αστάθμητοι.
Ρόμπερτ Κένεντι (1968)
Ο νεότερος αδερφός του JFK και γερουσιαστής της Νέας Υόρκης, δολοφονήθηκε στις 6 Ιουνίου 1968 από τον 24χρονο Παλαιστίνιο Σιρχάν Σιρχάν, εξαιτίας της υποστήριξης που επεδείκνυε ο ίδιος και η αμερικανική κυβέρνηση στο κράτος του Ισραήλ, ειδικότερα κατά τον Αραβοϊσραηλινό Πόλεμο του 1967 (Πόλεμος των Έξι Ημερών). Ο θάνατος του RFK σηματοδότησε την απώλεια ενός υποψηφίου-φαβορί για την προεδρία από την πλευρά των Δημοκρατικών στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση, πράγμα που οδήγησε και στην επικράτηση του Νίξον, το 1968.
Ίντιρα Γκάντι (1984)
Η ψηφισμένη ως μία από τις σημαντικότερες γυναίκες τις τελευταίας χιλιετίας, Ίντιρα Γκάντι, διατέλεσε πρωθυπουργός της Ινδίας συνολικά 15 χρόνια (1966-1977 & 1980-1984). Η Γκάντι παραμένει μια ιδιαιτέρως αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, με τους υποστηρικτές της να της πιστώνουν τις προσπάθειες εκμοντερνισμού της Ινδίας και τους επικριτές της να την κατηγορούν για πολιτικό συγκεντρωτισμό και επιδείνωση των σχέσεων με το Πακιστάν (Ινδο-Πακιστανικός πόλεμος του 1971). Η πολυετής διαμάχη της με αυτονομιστές του Παντζάμπ και η απόφασή της για έφοδο σε ιερό ναό του Αμριτσάρ οδήγησαν, το 1984, στη δολοφονία της από δύο σωματοφύλακές της που ασπάζονταν τον Σιχισμό.
Ανουάρ Σαντάτ (1981)
Ο Ανουάρ Σαντάτ θήτευσε ως πρόεδρος της Αιγύπτου για έντεκα συναπτά έτη, από το 1970 μέχρι το θάνατό του, το 1981. Το 1978 κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης χάρη στο ρόλο που διαδραμάτισε στις διαπραγματεύσεις μεταξύ της χώρας του και του Ισραήλ, που οδήγησαν, έναν χρόνο αργότερα, στη σχετική Ειρηνευτική Συνθήκη. Αυτή του η στάση όμως προκάλεσε το μίσος πολλών ισλαμιστικών ομάδων και είχε ως αποτέλεσμα τη δολοφονία του κατά τη διάρκεια μιας εορταστικής εκδήλωσης στο Κάιρο, από εξτρεμιστές, μεταξύ των οποίων βρίσκονταν και επίσημοι κρατικοί στρατιωτικοί.
Μπεναζίρ Μπούτο (2007)
Η Μπούτο διετέλεσε πρωθυπουργός του Πακιστάν δύο φορές (1988-1990 & 1993-1996). Παρότι τα τελευταία χρόνια της ζωής της δεν βρισκόταν πλέον στην εξουσία, είχε ενεργό ρόλο και σημαντική επιρροή στο πολιτικό σκηνικό της χώρας της. Αποτέλεσε μια μετριοπαθή φωνή σε έναν ωκεανό φανατισμού και η δολοφονία της από εξτρεμιστές ισλαμιστές στις 27 Δεκεμβρίου 2007 μείωσε στο ελάχιστο τις πιθανότητες προόδου και σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή.
Μάλκολμ Χ (1965)
Μια από τις πιο διάσημες μορφές του αγώνα για τα δικαιώματα Αφροαμερικανών στις Η.Π.Α., ο Μάλκολμ Λιτλ έγινε σε νεαρή ηλικία μέλος του «Έθνους του Ισλάμ», μιας ακραίας οργάνωσης που πρέσβευε την ανωτερότητα της μαύρης φυλής και την επικράτηση του Ισλαμισμού. Με την πάροδο των ετών, ο Μάλκολμ μετρίασε τις απόψεις του, συνεργάστηκε με ηγέτες άλλων κινημάτων, αποκήρυξε τον ρατσισμό και εντέλει εγκατέλειψε, το 1964, το «Έθνος του Ισλάμ», έπειτα από ρήξη με την ηγεσία. Έναν χρόνο αργότερα δολοφονήθηκε από τρία μέλη της πρώην ομάδας του.
Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (1968)
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν ο πρωταγωνιστής του κινηματικού αγώνα για τα πολιτικά δικαιώματα των αφροαμερικάνων πολιτών και την πάταξη των φυλετικών διακρίσεων. Ο κληρικός – ακτιβιστής με τις διδακτορικές σπουδές στη θεολογία και το ανεπανάληπτο ρητορικό χάρισμα, που ενέπνευσε εκατομμύρια με τις «ενωτικές» ομιλίες του, δολοφονήθηκε τελικά στις 29 Μαρτίου του 1968 στην πόλη του Μέμφις όταν πυροβολήθηκε από τον Τζέιμς Ερλ Ρέυ, εγκληματία που είχε δραπετεύσει από τη φυλακή τον προηγούμενο χρόνο.
Μαχάτμα Γκάντι (1948)
Ιστορικά, αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους πρεσβευτές του πασιφισμού, όλων των εποχών. Μετά από επανειλημμένες απόπειρες κατά της ζωής του, ο Γκάντι δολοφονήθηκε από τον ινδουιστή εξτρεμιστή Ναθουράμ Γκόντσε, ο οποίος ήταν αντίθετος με την ήπια, ειρηνιστική στάση του θύματος σε εθνικά ζητήματα. Τα διδάγματά του και η φιλοσοφία της «μη-βίας» που προήγαγε, επηρέασαν ριζικά μελλοντικούς ηγέτες κινημάτων κοινωνικοπολιτικού τύπου, όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.
Τζον Κένεντι (1963)
Ήταν 22 Νοεμβρίου 1963 και ο πρόεδρος των ΗΠΑ βρισκόταν στο Ντάλας του Τέξας. Στις 12:30 το μεσημέρι, κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του στο σημείο όπου θα εκφωνούσε μια ομιλία, ο JFK πυροβολήθηκε θανάσιμα από ελεύθερο σκοπευτή. Ο χαμός του λαοπρόβλητου ηγέτη «στοίχειωσε» την αμερικάνικη κοινωνία για τα επόμενα χρόνια και έκανε άπαντες να αναρωτιούνται τι πορεία θα είχε ακολουθηθεί σε μια γκάμα εθνικών ζητημάτων (όπως ο πόλεμος του Βιετνάμ) αν ο Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ δεν είχε τραβήξει τη σκανδάλη.
Φραγκίσκος Φερδινάνδος της Αυστρίας (1914)
Μπορεί να ξεπερνάει για μερικούς μήνες το όριο που έχει επιβληθεί από τον τίτλο της δημοσίευσης (τελευταία 100 χρόνια), δε γινόταν όμως να παραληφθεί. Ο Αρχιδούκας δολοφονήθηκε από τον Σερβοβόσνιο Γκαβρίλο Πρίντσιπ, στο Σαράγιεβο, στις 28 Ιουνίου 1914. Όλη η ουσία όμως βρίσκεται στο γεγονός ότι ο Πρίντσιπ ήταν μέλος μιας εθνικιστικής οργάνωσης που είχε διασυνδέσεις με τον στρατό της Σερβίας. Η Αυστροουγγαρία κατηγόρησε ευθέως την σερβική κυβέρνηση για την «ενορχήστρωση» της δολοφονίας του Αρχιδούκα και παράλληλα βρήκε την αφορμή που έψαχνε για να κηρύξει έναν πόλεμο που έμελε να εξελιχθεί στον Πρώτο Παγκόσμιο.
Πηγές:
http://www.mandatory.com/2012/08/20/15-famous-assassinations-throughout-history
http://listverse.com/2007/10/28/the-10-most-famous-successful-assassinations
http://www.watchmojo.com/video/id/10646
http://www.wonderslist.com/10-famous-political-leaders-who-were-assassinated
http://www.toptenz.net/top-10-most-important-assassinations-in-history.php
