Το παρακάτω κείμενο είναι πιθανότατα ανάμεσα στα 2-3 πιο blog-ish άρθρα που έχουν δημοσιευτεί ή θα δημοσιευτούν σε αυτό το site. Θα μου το συγχωρέσετε όμως διότι οι ημέρες αυτές είναι κρίσιμες και ιστορικές, μετά την χθεσινή πολυαναμενόμενη πρεμιέρα. Διότι βλέπετε, αν προσπαθήσω να θυμηθώ την παλαιότερη ανάμνηση που έχω από ταινία, μπορώ να ανακαλέσω τρία καρέ :

ΑΥΤΟ

ΑΥΤΟ

ΚΑΙ ΑΥΤΟ!

Για όποιον αναρωτιέται, όχι, τον Βασιλιά των Λιονταριών τον είδα αρκετά χρόνια αργότερα.

Όπως και για πολλά άτομα της γενιάς μου, η γνωριμία με αυτό το έπος ήρθε μια Κυριακή μεσημέρι, τότε που το Mega έπαιζε συνέχεια τέτοιες ταινίες. Φυσικά, χωρίς καμία αμφιβολία, ήταν απόλυτα mind-blowing για μένα. Μιλάμε για δέος, όχι αστεία, το οποίο ήταν απόλυτα αναμενόμενο μιας και ήμουν γύρω στα 7. Εννοείται ότι μέσα σε λίγες εβδομάδες προβλήθηκαν και οι άλλες 2 ταινίες της τριλογίας, και εννοείται ότι τις παρακολούθησα εκστασιασμένος!

Όταν λοιπόν, το 1999 προβλήθηκε μία καινούρια ταινία Star Wars, ήμουν πέρα για πέρα ενθουσιασμένος. Δυστυχώς δεν είχα καταφέρει να την δω στους κινηματογράφους, αλλά το τότε Filmnet μου το ανταπέδωσε και με το παραπάνω, όταν την έπαιξε ένα χρόνο μετά περίπου. Διότι, πριν την προβάλλει, έβαλε τρεις σερί Κυριακές την παλιά τριλογία και την 4η Κυριακή την καινούρια ταινία. Ναι, ξέρω τι θα πείτε, αλλά εμένα δεν με ένοιαζε διότι πολύ απλά είχα να δω καινούριο υλικό από Star Wars. Κι αυτό, για τότε, ήταν υπεραρκετό!

Τις υπόλοιπες 2 ταινίες της καινούριας τριλογίας, τις είδα σε κινηματογράφο, που σημαίνει ότι είναι ακόμα πιο εύκολο να υπερενθουσιαστείς αδίκως. Έτσι λοιπόν, τα επόμενα χρόνια, εγώ ήμουν απόλυτα πλήρης από τις συνολικά 6 ταινίες που είχα τη χαρά να δω, αλλά και τα διάφορα παιχνίδια που δεν έχανα ευκαιρία να παίξω : Dark Forces II, Jedi Outcast, Jedi Academy, Rogue Squadron, X-wing, Yoda’s Stories (ναι, μέχρι και αυτό), και αργότερα φυσικά, τα Battlefronts, τα KotOR, το The Force Unleashed και τελευταία το The Old Republic, αν και αυτό δεν με κράτησε και τόσο. Αν βάλεις μαζί και το Expanded Universe (όταν το ανακάλυψα) είχε ολοκληρωθεί το θέμα από όλες τις πλευρές του. Αν και είχε δημιουργηθεί ο καημός να δω ταινία για κάποια από τις υπόλοιπες ιστορίες, είτε πριν (Revan & Malak), είτε μετά (Mara Jade κλπ). Αλλά τέτοιοι καημοί μονίμως υπάρχουν για όλα τα επικά sagas, γιατί είμαστε και αχόρταγοι!

Κάπως έτσι λοιπόν, όταν πρωτοάρχισα να βλέπω σχόλια σε boards, σχετικά αρνητικά (τουλάχιστον) για τα Episodes I, II, III, πριν μερικά χρόνια, σε πρώτη φάση ήμουν αδιάφορος. Στη συνέχεια όμως είχα αρχίσει να παραξενεύομαι. Πώς γίνεται να τα θυμόμουν τόσο διαφορετικά; Οπότε, βρήκα ωραιότατη αφορμή να κάνω ένα re-run. Και τα πράγματα ήταν όντως τόσο άσχημα. Ειδικά στο Episode I. Γιατί, τα II και III, είναι κάπως πιο ανεχτά, και κυρίως το III. Βέβαια αν κάνεις εξονυχιστικό έλεγχο, κι αυτά καταλήγουν σε fail. By the way, τότε, προβληματίστηκα τόσο που ξαναείδα σχεδόν όλες τις ταινίες που με είχαν «σημαδέψει» σε παιδική-νεαρή ηλικία για να δω ποιες θα απομυθοποιήσω. Ευτυχώς οι περισσότερες πέρασαν το τεστ, όπως για παράδειγμα η αρχική τριλογία, την οποία, κάθε φορά που την ξαναβλέπω την εκτιμώ και περισσότερο.

Τα χρόνια πέρασαν και φτάνουμε στον Οκτώβριο του 2012 όπου ανακοινώνεται η συμφωνία μεταξύ Lucas και Disney. Φυσικά, ήταν προφανές ότι θα έβγαιναν και άλλες ταινίες από εκεί και πέρα. Επίσης φυσικά, ο ιντερνετικός κόσμος αντέδρασε όπως θα περίμενε κανείς. Οι πρόβλεψεις ότι μία νέα τριλογία θα ήταν ακόμα πιο παιδική από την τελευταία, επειδή... DISNEY, ήταν το λιγότερο. Οι φήμες ότι κάποιοι περίμεναν λόγω αυτού του γεγονότος και την επαλήθευση του 21/12/2012, ελέγχονται ως ανακριβείς. Το γενικότερο κράξιμο όμως ήταν τουλάχιστον εκνευριστικό. Για μένα όμως, ήταν φάρος ελπίδας αυτή η συμφωνία. Μπορεί να ήταν σαφές ότι η Disney θα έβγαζε και παραγωγές, στοχευμένες σε πιο παιδικό κοινό. Όμως μπορούσα να ήμουν σίγουρος ότι και το πιστό κοινό του έπους δεν θα έμενε σε καμία περίπτωση παραπονεμένο. Γιατί; Η απάντηση είναι ένα ονοματεπώνυμο : Christopher Nolan!

Για όσους αναρωτιέστε τι σχέση μπορεί να έχει ο Nolan, δώστε μου δύο λεπτά να σας εξηγήσω. Έχουμε και λέμε :
1997 : Batman & Robin. Η ταινία για την οποία ο George Clooney ζητάει συγγνώμη όποτε ερωτηθεί. Ό,τι και να ειπωθεί για αυτό το πράγμα είναι πολύ λίγο. Αλλά και η αμέσως προηγούμενη, το Batman Forever, δύο χρόνια νωρίτερα, δεν είναι και τόόόόσο καλύτερη.
1999-2005 : Η 2η τριλογία...
Όσο κι αν δεν φαίνεται, υπάρχει ένα κοινό στοιχείο μεταξύ των δύο franchises. Βγάζουν μη-παιδικές ταινίες με παιδική παραγωγή και χωρίς κανένα ενδιαφέρον για το κάπως πιο φανατικό κοινό.
2005 : Batman Begins. Ο Nolan αναλαμβάνει, μόλις 8 χρόνια μετά το ίσως μεγαλύτερο φιάσκο, να «αναστήσει» κάτι που ούτε ο Ολυμπιακός δεν θα μπορούσε. Και όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά έδειξε και το σωστό δρόμο. Το δρόμο που λέει ότι μπορείς να βγάλεις τέτοια ταινία (υπερηρωική, geeky, ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το) με σοβαρότατη παραγωγή και εμπορικά πετυχημένη. Και σαν μην έφτανε αυτό...
2008 : The Dark Knight. Ξέρω ότι πολλοί χρειαστήκαμε μερικές εβδομάδες να καταλάβουμε τι μας χτύπησε.

Το 2008 επίσης ξεκίνησε και το Marvel Cinematic Universe με το πρώτο Iron-Man και το The Incredible Hulk. Μπορεί να μην έσφυζαν από ποιότητα αλλά σίγουρα φώναζαν ότι πλέον δεν θα βλέπουμε καρικατούρες σε κάθε τέτοιου είδους ταινία. Εντάξει το Spider-Man 3 του 2007 αποτελεί εξαίρεση, δεν το κρύβω. Αν το Batman & Robin είναι φιάσκο, το Spider-Man 3 είναι καθαρή τρολιά, με την αυθεντική σημασία της έννοιας. Όσο κι αν το έχω αναλύσει λοιπόν, έχω καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί, τουλάχιστον όχι ακόμα κι όχι έτσι, εάν δεν είχε υπάρξει το Batman Begins. Christopher, σε ευχαριστούμε!

Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα, ή περίπου στο σήμερα. Θα μείνουμε για λίγο, ένα χρόνο και κάτι πριν, όταν είχαν ανακοινωθεί οι επερχόμενες ταινίες αλλά και τα παράπλευρα projects, και παρά την αξιοθαύμαστη αντίσταση, κακά τα ψέμματα, επικρατούσε τρόμος. Μέχρι το Νοέμβριο του 2014 που είδαμε αυτό :

Και αργότερα αυτό :

Και τέλος, αυτό :

Από το πρώτο teaser είχα ηρεμήσει. Όσο και αν ένα trailer μπορεί να σε παραπλανήσει, σε αυτήν την περίπτωση, μπορούσες να το αισθανθείς, κάτι καλό έρχεται. Και εννοώ να το αισθανθείς αυθεντικά, όχι σαμαρικά. Έτσι λοιπόν, όταν μπήκε και ο Δεκέμβρης, ο προγραμματισμός είχε ήδη γίνει! Μαραθώνιος των δύο τριλογιών σε δύο Κυριακές και επιλεγμένη μέρα για την προβολή της καινούριας, και συγκεκριμένα την ερχόμενη Δευτέρα, για την οποία προφανέστατα μετράω και τα λεπτά. Αδέρφια, the Force is with us!

ΥΓ1 : Ούτε λέξη για την καθυστέρηση μίας εβδομάδας εξαιτίας του μαδαφακα. Δεν αξίζει.

ΥΓ2 : Α, τυχόν spoiler τιμωρείται μέχρι και με ban! Δεν κάνω πλάκα, θα είμαι αμείλικτος. Κανονίστε την πορεία σας!

ΥΓ3 : George, nothing will stop us now! J.J. will finish what you started!