Αφού έχουμε εμπεδώσει ότι το ταξίδι στο χρόνο είναι εφικτό ( :P :P ). ας δούμε μια υποθετική περίπτωση. Έστω ότι πέφτετε ένα βράδυ με ισχυρές καταιγίδες για ύπνο. Ξαφνικά, σας ξυπνάει ένας δυνατός κρότος και συνειδητοποιείτε ότι βρίσκεστε σε έναν τελείως διαφορετικό χώρο από αυτόν του σπιτιού σας. Συγκεκριμένα, βρίσκεστε σε μία σχολική αίθουσα με ξύλινα θρανία. Με μερικές ματιές στο χώρο, παρατηρείτε ότι όλα γύρω σας φαίνονται παλιά, αρκετά παλιά. Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα της αίθουσα και μπαίνουν μέσα 20 παιδιά ηλικίας 11-12 ετών και ένας κύριος από πίσω τους σας καλεί εκτός αίθουσας. Ο κύριος αυτός σας λέει ότι ένας καινούριος μαθητής σας (καταλαβαίνετε ότι είστε δάσκαλος) χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή διότι ο νεαρός αδερφός του, Edmund, πέθανε πριν μερικούς μήνες και εξαιτίας αυτού ο μαθητής σας, Adolf, είναι γενικά απομακρυσμένος και εσωστρεφής.

Μετά από κάμποση ώρα και αρκετούς συλλογισμούς, καταφέρνετε κατά τη διάρκεια του μαθήματος να αντιληφθείτε ότι βρίσκεστε σε γερμανικό σχολείο του 1900, ως δάσκαλος, και ένας από τους μαθητές σας δεν είναι άλλος από τον 11χρονο Adolf Hitler. Αφού ξεπερνάτε το πρώτο σοκ, η πρώτη αντανακλαστική σας σκέψη είναι να τον σκοτώσετε. Μετά από λίγο όμως σκέφτεστε ότι ίσως μπορέσετε να τον διαπαιδαγωγήσετε. Ίσως και όλα αυτά να είναι ένα όνειρο. Αλλά ας υποθέσουμε ότι δεν είναι. Σε περίπτωση που τον σκοτώσετε, μπορεί να μην γίνει και ποτέ ο Β’ΠΠ, μπορεί να γίνει με κάποιον άλλο Γερμανό Καγκελάριο και τα πράγματα να εξελιχθούν χειρότερα. Από την άλλη, αν προσπαθήσετε να τον διαπαιδαγωγήσετε, μπορεί να πετύχετε τον σκοπό σας, μπορεί και όχι.