Στις 19 Νοεμβρίου, η Daily Mail δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο "Η ομοιοπαθητική ΜΠΟΡΕΙ να θεραπεύσει τον Ebola". Την επόμενη μέρα, ο Tom Chivers έγραψε ένα άρθρο για το blog του spectator.co.uk ως απάντηση. Ακολουθεί η μεταφρασμένη αναδημοσίευσή του.

Συνήθως αυτό το blog είναι για σχετικά χαζά πράγματα, και χαίρομαι που το παραδέχομαι. Είναι το κόκκινο κρασί καλό για σένα; (Όχι.) Είναι τα ψηλά τακούνια καλά για σένα; (Όχι.) Θέλω να πω, αξίζει να διαψεύδεις τέτοιου είδους ανοησίες όταν εφημερίδες τις δημοσιεύουν, αλλά δεν προσποιούμαι ότι μάχομαι για κανένα ηθικά ευγενή σκοπό.

Τις περισσότερες φορές, εν πάσει περιπτώσει. Αλλά υπάρχει ένα βασικό ηθικό στοιχείο σε όλο αυτό. Αυτά που κάνουμε έχουν συνέπειες. Αν δεν νομίζαμε, ότι σε κάποιο βαθμό, τα πράγματα που γράφουμε επηρεάζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων, τότε γιατί στο διάολο το κάνουμε;

Οπότε φανταστείτε την έκπληξή μου, όταν διάβασα στην Daily Mail – τη δεύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα στην Βρετανία, και αιμοδότη του πιο διαδεδομένου ειδησεογραφικού ιστοχώρου στον κόσμο – τη φράση «Η ομοιοπαθητική ΜΠΟΡΕΙ να θεραπεύσει τον ιό Έμπολα αλλά οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί μας εμποδίζουν» (αυτό είναι ένας περιληπτικός τίτλος online : το ίδιο το άρθρο τιτλοφορείται «Η ομοιοπαθητική ΜΠΟΡΕΙ να θεραπεύσει τον ιό Έμπολα : Γιατροί επιτίθενται στους «διανοούμενους του καναπέ» στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας οι οποίοι αρνούνται να τους αφήσουν να θεραπεύσουν θανατηφόρο ιό με φάρμακο από δηλητήριο φιδιού»).

Ας το σκεφτούμε αυτό για μια στιγμή. Η εφημερίδα προωθεί τις απόψεις ανθρώπων οι οποίοι ισχυρίζονται ότι μπορούν να θεραπεύσουν μία θανατηφόρα ασθένεια – μία ασθένεια που σκοτώνει τη μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που μολύνει, μία ασθένεια η οποία αυτή τη στιγμή σκοτώνει χιλιάδες ανθρώπους στη δυτική Αφρική με τον πιο ειδεχθή, αιματηρό, σπαρακτικό τρόπο που μπορείς να φανταστείς – με καθαρισμένο νερό. Για όσους από εσάς έχετε ξεχάσει, η «ομοιοπαθητική» δεν είναι «βοτανική ιατρική», κάποια κομμάτια της οποίας είναι πραγματικά αποτελεσματικά. Η ομοιοπαθητική είναι η περίεργη μαγική πίστη ότι μπορείς να πάρεις μια ουσία (σε αυτή την περίπτωση δηλητήριο από κροταλία), να τη διαλύσεις σε σημείο που κυριολεκτικά να μην έχει μείνει καθόλου, και θα θεραπεύσει αρρώστιες – αλλά μόνο αν τη χτυπήσεις πάνω σε μια Βίβλο ή σε ένα μαξιλάρι από αλογότριχες κατά τη διαδικασία.

Να προσθέσω ότι δεν δουλεύει. Δεν έχει σημασία πώς υποτίθεται ότι δουλεύει αν δεν δουλεύει. Έχουν γίνει πολλές κλινικές δοκιμές, και υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα, το οποίο είναι ότι όσο καλύτερη είναι η κλινική δοκιμή (καλύτερη : χρήση εικονικού φαρμάκου, τυχαιοποιημένη, μεγάλο δειγματικό χώρο κλπ), τόσο είναι πιο πιθανό να δούμε ότι η ομοιοπαθητική δεν έχει κανένα όφελος. Η Cochrane Library έχει κάνει έξι μετα-αναλύσεις σχετικά με την ομοιοπαθητική. Δεν δουλεύει. Είναι εικονικό. Η Mail αναμφίβολα θα πει ότι απλά αναφέρει τις απόψεις κομπογιαννιτών αλλά δεν τους επιδοκιμάζει. Αλλά έχει παρθεί κάποια αρχισυντακτική απόφαση να τους δοθεί δημοσιότητα, δεν είναι ότι έχουν απευθείας σύνδεση με τις σελίδες της Mail. Υπάρχει ήδη μια δυσπιστία με τη Δυτική Ιατρική σε μεγάλο μέρος της Αφρικής, και αν αυτό ενθαρρύνει οποιονδήποτε να αναζητήσει ομοιοπαθητική θεραπεία για την ασθένειά τους αντί να επισκεφτεί πραγματικό γιατρό, τότε η Mail πρέπει να αναλάβει κάποιο μέρος της ευθύνης για όποιον πεθάνει εξαιτίας αυτού. (Και, φυσικά, οι ομοιοπαθητικοί μπορούν να θέσουν τις ζωές τους σε κίνδυνο, χωρίς απολύτως κανένα σκοπό.)

Θα πρέπει να παραδεχτώ ότι, αν περάσεις τον τίτλο, τα bullet-points, τις πρώτες τέσσερις παραγράφους και 3 πλήρους πλάτους εικόνες, το άρθρο παραδέχεται ότι η ομοιοπαθητική δεν έχει καμία απόδειξη. Αλλά πρέπει να οργώσεις μέσα από πολλή δωρεάν δημοσιότητα για επικίνδυνους κομπογιαννίτες πριν φτάσεις εκεί. Είναι ένα εξαιρετικά ανεύθυνο άρθρο για να δημοσιευτεί.

Όπως έλεγα : έχει φάση, να δείχνεις με το δάχτυλο χαζά άρθρα σε εφημερίδες που λένε σε ανθρώπους μεσαίας τάξης στο Islington ότι πρέπει να τρώνε περισσότερο ρόδι για το καλό της χοληδόχου κύστης τους. Αλλά δεν έχει, πραγματικά, σημασία. Οι άνθρωποι μεσαίας τάξης στο Islington έχουν την πολυτέλεια του ροδιού και δεν θα τους προκαλέσει και καμιά ζημιά. Όταν όμως ένα άρθρο εφημερίδας προωθεί την ιδέα ότι μπορείς να χρησιμοποιήσει αποσταγμένο νερό και μαγεία για να θεραπεύσεις μία ασθένεια η οποία πραγματικά σκοτώνει χιλιάδες ανθρώπους στην Αφρική, αυτό έχει σημασία. Μπορεί να σκοτώσει πραγματικούς ανθρώπους. Το να κάνεις το «σωστό» στη δημοσιογραφία, να βρίσκεις την ηθική επιλογή, δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά σε αυτήν την περίπτωση είναι, και η Mail επέλεξε την ανήθικη επιλογή. Είναι αηδιαστικό.