Το παρακάτω άρθρο έχει δημοσιευτεί στο ellinika hoaxes από τον greek skeptic

Δεν νομίζω πως χρειάζεται να αναφερθώ στο πρόβλημα των ναρκωτικών με λεπτομέρειες. Κάθε χρόνο χιλιάδες συνάνθρωποί μας πεθαίνουν από αυτά και ταυτοχρόνως χιλιάδες άλλοι εθίζονται σε έναν αέναο κύκλο.

Εδώ και πολλά χρόνια τα ναρκωτικά είναι παράνομα ως χρήση, εμπόριο, καλλιέργεια και όλες τις άλλες χρήσεις τους. Αυτό βέβαια δεν συνέβαινε πάντα. Όταν πρωτογνώρισαν οι δυτικοί λαοί την κοκαϊνη για παράδειγμα, την χρησιμοποιούσαν ελεύθερα και χωρίς νομικά ή ηθικά κολλήματα. Το ίδιο συνέβη με όλες τις ουσίες που σήμερα αποκαλούμε ναρκωτικά.

Οι νόμοι που έκαναν τα ναρκωτικά παράνομα ήρθαν αργότερα και για διαφορετικούς λόγους ο κάθε ένας. Δεν θα μπω με λεπτομέρειες σχετικά με αυτό το θέμα αλλά είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως οι νόμοι αυτοί δεν είχαν πάντα το κοινό καλό σαν στόχο. Πολλές φορές ήταν προϊόν πιέσεων και μύθων γύρω από τα ναρκωτικά.

Αλλά ότι έγινε έγινε και πλέον τα ναρκωτικά είναι παράνομα. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να εξετάσουμε αν αυτή η κατάσταση έχει αποτέλεσμα και αν οι στόχοι επιτυγχάνονται. Διότι πρέπει να τονίσουμε πως κάθε νόμος έχει ένα στόχο και όταν ο στόχος του νόμου δεν επιτυγχάνεται τότε ή πρέπει να αλλάξει ο νόμος, ή να εξετάσουμε πώς και αν εφαρμόζεται ή πρέπει να καταργηθεί εντελώς.

Στην περίπτωση των ναρκωτικών τί έχει συμβεί; Νομίζω πως όλοι έχουμε μια αρκετά καλή ιδέα.

Οι νόμοι είναι αναποτελεσματικοί. Η πώληση και χρήση ναρκωτικών δεν έχουν μειωθεί. Το μόνο που έχει μειωθεί είναι ο διαθέσιμος χώρος στις φυλακές που γεμίζουν από βαποράκια και χρήστες που είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης και συνεπώς τα άτομα που είναι πιο εύκολο να συλλάβεις.

Εν τω μεταξύ είναι προφανές πως, όσο τα ναρκωτικά φέρνουν τρελό χρήμα, τόσο θα υπάρχει κόσμος που θα είναι διατεθειμένος να ρισκάρει για να τα πουλήσει. Στην Ελλάδα μονίμως φοβόμαστε το βαποράκι έξω από το σχολείο, αλλά δεν σκεφτόμαστε πως ένα βαποράκι που έχει λίγο μυαλό, ποτέ δεν θα στήσει “μαγαζί” έξω από ένα σχολείο. Θα βρει τα παιδιά εκεί που δεν είναι οι γονείς και οι δάσκαλοι.

Στην ετήσια έκθεση του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα Ναρκωτικά (ΕΚΤΕΠΝ) για το 2011 την οποία θα βρείτε εδώ, τα νούμερα είναι πολύ ενδιαφέροντα.

Αυτό όμως που κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την έκθεση είναι η πρώτη παράγραφος της εισαγωγής στην οποία ανφέρεται: “Η Ετήσια Έκθεση του ΕΚΤΕΠΝ, η οποία εκδίδεται το 2011 και αφορά την κατάσταση του 2010, δεν μπορεί παρά να απεικονίσει την οικονομική κρίση, τις περικοπές, τη χρηματοδότηση, την ανασφάλεια φορέων και εργαζομένων, καθώς και τους μακροπρόθεσμους κινδύνους που ελλοχεύουν για τις υπηρεσίες φροντίδας των χρηστών.”

Αν σκεφτούμε πως αυτή η έκθεση γράφτηκε το ’11 για το ’10 και σίγουρα ο συντάκτης δεν ήξερε τί θα γίνει το ’12, καταλαβαίνουμε πως οι υπηρεσίες που έχει ορίσει το κράτος να χειριστούν το θέμα των ναρκωτικών παραπαίουν. Και πως να μην συμβαίνει αυτό όταν ολόκληρη η Ελληνική οικονομία βρίσκεται στα όρια της διάλυσης.

Μόνο οι υπηρεσίες του ΟΚΑΝΑ, που είναι και ο πιο γνωστός οργανισμός ανέρχονται, το 2010 σε λίγο παραπάνω από 51.000.000 ευρώ. Σε αυτά τα χρήματα πρέπει βέβαια να προσθέστε το κόστος:

• κινητοποίησης χιλιάδων αστυνομικών
• εκατοντάδων δικηγόρων
• εκατοντάδων δικαστών και υπαλλήλων
• φυλάκισης και δεν μιλάω για τη μεταφορά στη φυλακή αλλά τη σίτιση και στέγαση των κρατουμένων.
• νοσοκομειακό και φαρμακευτικό υλικό

Σε όλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε το μεγάλο κόστος σε ανθρώπινες ζωές, όχι μόνο των ναρκομανών αλλά και των ανθρώπων που “αγγίζουν”.

Όταν λοιπόν δίνονται τόσα χρήματα θα περίμενες να υπάρχουν και κάποια αποτελέσματα. Ποιά είναι αυτά;

Στο γράφημα αυτό βλέπουμε μια αύξηση στη χρήση διαχρονικά στα παιδιά μέχρι 15 ετών. Τα νούμερα δεν είναι θετικά. Η προσπάθειες πρόληψης δείχνουν να μην είναι αποτελεσματικές.

Δεν θα δείξω άλλα γραφήματα. Το παραπάνω link θα σας δώσει όλες τις πληροφορίες που θέλετε.

Γιατί όμως τα αποτελέσματα είναι αρνητικά; Τί κάνουμε λάθος;

Νομίζω πως η απάντηση είναι σχετικά απλή.

Ενώ έχουμε νομιμοποιήσει ναρκωτικά όπως το αλκοόλ και το τσιγάρο που σκοτώνουν περισσότερους ανθρώπους το χρόνο παγκοσμίως από ότι όλα τα άλλα ναρκωτικά μαζί, επιμένουμε να κυνηγάμε την ηρωίνη και τα υπόλοιπα σαν το διάολο. Παράλληλα όμως, τα χρήματα που ρίχνουμε στον “πόλεμο” αυτό είναι απίστευτα λιγότερα από αυτά που έχει να διαθέσει το καρτέλ που τα σπρώχνει.

Το πραγματικά εντυπωσιακό είναι πως τα χρήματα που ξοδεύει ο έμπορος ναρκωτικών για να νικήσει την αστυνομία, τα έχει πάρει από τους χρήστες στις χώρες που πουλάει. Με άλλα λόγια, εμείς χρηματοδοτούμε τη μηχανή που καταστρέφει τη δική μας κοινωνία.

Παράλληλα το κράτος αδυνατεί να βρει καινούργιους τρόπους διαχείρισης της κατάστασης και κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν και σε άλλες χώρες.

Κατά τη γνώμη μου η ποινικοποίηση δεν δίνει τη λύση. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, η λύση είναι η νομιμοποίηση των ναρκωτικών. Όλων των ναρκωτικών.

Αν γίνει αυτό:

• θα μηδενιστούν άμεσα τα παραπάνω κόστη
• θα μπορούν να ελέγχονται από τις υπηρεσίες φαρμάκων όπως ο ΕΟΦ και να θεσμοθετηθούν έλεγχοι στις εταιρίες που τα πουλάν.
• θα φορολογούνται, άρα το κράτος και ο πολίτης θα κερδίζει
• θα είναι καθαρά και όχι νοθευμένα, οπότε δεν θα έχουμε θανάτους από δηλητηρίαση
• θα είναι πιο φθηνά και προσβάσιμα, οπότε θα μειωθεί δραστικά η εγκληματικότητα
• το πιο σημαντικό είναι όμως πως μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας θα πάψει όχι μόνο να βρίσκεται στο κοινωνικό περιθώριο, αλλά θα αποβάλλει και το στίγμα του «ακάθαρτου» του «προβληματικού» του ανθρώπου που δεν προσφέρει τίποτα στην κοινωνία.

Δεν θα είναι βέβαια όλα ρόδινα. Τα ναρκωτικά, νόμιμα πλέον, θα είναι ευρέως διαθέσιμα και θα αποτελούν πιο εύκολο στόχο για παιδιά και όχι μόνο, όπως το τσιγάρο και το αλκοόλ, ναρκωτικά και αυτά.

Είναι επίσης πιθανό να δούμε και αύξηση στη χρήση τους. Αλλά εδώ το θέμα πλέον θα είναι πιο διαχειρήσιμο. Όπως η πολιτεία και οι κοινωνίες αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που δημιουργούν ο αλκοολισμός και το κάπνισμα, έτσι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν και την εξάρτηση στα ναρκωτικά. Οι μηχανισμοί υπάρχουν και μπορούν να βελτιωθούν με τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν.

Το μεγαλύτερο θέμα όμως είναι να ξεπεράσουμε το ταμπού που λέει πως τα ναρκωτικά δεν πρέπει ποτέ να είναι νόμιμα. Η ποτοαπαγόρευση απέτυχε στην Αμερική για τους ίδιους λόγους που απέτυχε και η απαγόρευση των ναρκωτικών.

Ας το καταλάβουμε. Η ποινικοποίηση δεν φέρνει αποτελέσματα σε αυτή τη περίπτωση. Αντιθέτως δημιουργεί όλα τα παραπάνω προβλήματα και το χειρότερο είναι πως περιθωριοποιεί μια ομάδα ανθρώπων που έχουν πέσει θύματα.

Εκτός από τους διεφθαρμένους δημόσιους και μη υπαλλήλους (αστυνομικούς, τελωνιακούς, κτλ) και τους έμπορους, κανείς άλλος δεν κερδίζει από αυτή τη κατάσταση.

Νομίζω πως είναι ώρα να αλλάξουμε λίγο τον τρόπο σκέψης μας σε αυτό το θέμα.