Ο τίτλος της παρούσας δημοσίευσης με ταλαιπώρησε ιδιαιτέρως. Η λέξη «πολυτάλαντος» δεν περιγράφει ακριβώς αυτό που θέλω να πω. Τα μέλη της λίστας δεν είναι έτσι απλά και γενικόλογα οι «καλύτεροι κωμικοί». Καταρχάς δε συμπεριλαμβάνονται άτομα που λειτουργούν με μόνη ιδιότητα αυτή του performer. Για αυτό μην απογοητευθείτε αν δε δείτε π.χ. τον Peter Sellers, τον Robin Williams, τον Jim Carrey κ.ά. Τις θέσεις τις καταλαμβάνουν αυστηρά κωμικοί που έχουν διαπρέψει στο χώρο του σινεμά ή/και της τηλεόρασης όντας οι ίδιοι και δημιουργοί (σεναριογράφοι, σκηνοθέτες) και ηθοποιοί σε projects στα οποία συμμετείχαν. Για αυτό και ο χαρακτηρισμός «πολυτάλαντοι» δεν υπονοεί αποκλειστικά την ευρεία γκάμα των ερμηνευτικών τους χαρισμάτων, αλλά, κατά κύριο λόγο, τις πολύπλευρες καλλιτεχνικές τους ικανότητες.

Keegan-Michael Key & Jordan Peele

Οι αδερφικοί φίλοι Jordan Peele και Keegan-Michael Key ξεκίνησαν την καριέρα τους ως ηθοποιοί και σεναριογράφοι του δημοφιλούς σκετς-σόου MADtv. Μετά την πολυετή κι επιτυχημένη συμμετοχή τους, βρήκαν σπίτι στη φιλόξενη αγκαλιά του Comedy Central, όταν το 2012 δημιούργησαν τη δική τους σειρά, Key and Peele, στην οποία και πρωταγωνιστούν. Τα σκετσάκια τους είναι αναζωογονητικά αστεία, ενώ οι ίδιοι απολαμβάνουν να παίζουν με έναν απρόβλεπτα ξεκαρδιστικό τρόπο με τα φυλετικά στερεότυπα. Οι καλοκουρδισμένοι τους διάλογοι και το πηγαίο κωμικό τους ταλέντο, τους χαρίζουν μια θέση στη λίστα.

Sacha Baron Cohen

Γεννημένος στο Λονδίνο ο Cohen έκανε τα πρώτα βήματα στη show biz δουλεύοντας ως μοντέλο(!). Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήρθε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας με τη σειρά Da Ali G Show στην οποία μάλιστα υποδύθηκε για πρώτη φορά τον χαρακτήρα του Borat – έναν ρόλο που έμελε να αποτελέσει το σήμα κατατεθέν του Βρετανού κωμικού. Στα τρία βασικά projects που έχει «υπογράψει» (Borat, Bruno, The Dictator), ο Cohen καταπιάνεται με αμφιλεγόμενες θεματολογίες, ενώ συνηθίζει να σατιρίζει με δηκτικό τρόπο ζητήματα όπως η ομοφοβία, ο μισογυνισμός, ο ολοκληρωτισμός και οι πολιτισμικές ιδιαιτερότητες.

Louis C.K.

Πιθανότατα ο καλύτερος stand-up comedian της τελευταίας δεκαετίας, ο Louis ανήκει σε αυτήν την περίεργη κατηγορία των αστέρων που άργησαν πολύ μέχρι να λάμψουν. Ξεκινώντας από σεναριογράφος σε ουκ ολίγα variety shows, άρχισε να κερδίζει το μερίδιο της φήμης που του αναλογούσε μέσα από τα εκπληκτικά “comedy specials” του. Στην πορεία μετέφερε όλο το βιτριολικό, σουρεαλιστικό, συγκινητικό, βλάσφημο, νιχιλιστικό του χιούμορ στη μικρή οθόνη μέσα από τις σειρές “Lucky Louie” και “Louie”, στις οποίες και πρωταγωνιστεί υποδυόμενος με έναν ξεχωριστό τρόπο τον… εαυτό του.

Jerry Seinfeld

Στο νούμερο 11 συναντούμε έναν ακόμη κωμικό stand-up που ακολούθησε την τηλεοπτική οδό. Η πρόταση αυτή όμως πιθανώς υποβαθμίζει την αξία του καθώς ο Jerry υπήρξε από τους πρώτους διδάξαντες. Με χρόνια εμπειρίας πάνω στο σανίδι κάνει το μεγάλο βήμα όταν το 1989 δημιουργεί το “Seinfeld”, “a show about nothing”, όπως υπερήφανα πλασαριζόταν. Η σειρά διήρκησε δέκα ολόκληρα χρόνια και έγινε μια από τις δημοφιλέστερες όλων των εποχών, με άπειρες ατάκες της να αναπαράγονται μέχρι και σήμερα. Ο ίδιος ο Jerry, πήρε άπειρα καλλιτεχνικά ρίσκα (το μικρό καστ, το ιδιότυπο σενάριο, οι ανήθικοι χαρακτήρες-καρικατούρες κλπ.) και –ευτυχώς- δικαιώθηκε πανηγυρικά.

Seth MacFarlane

Ο "άνθρωπος των χιλίων φωνών", στα 26 του, επηρεασμένος από τους Simpson και το South Park δημιουργεί τη δική του κάφρικη σειρά κινουμένων σχεδίων, το γνωστό Family Guy. Στη συνέχεια ήρθε και το “American Dad”. Με αφετηρία το edgy χιούμορ του, τις ακατάπαυστες ποπ αναφορές, το αμφισεξουαλικό βρέφος Stewie, τον ανώμαλο εξωγήινο Roger και τόσους άλλους χαρακτήρες, καταφέρνει να υπογράψει το 2012 μια από τις πιο αστείες και επικερδείς ακατάλληλες κωμωδίες (Ted). Μετά το σατιρικό γουέστερν “A million ways to die in the West” και το επερχόμενο σίκουελ του Ted, ο πολυτάλαντος Seth αποδεικνύει ότι έχει βαλθεί για τα καλά να επαναπροσδιορίσει το είδος της «ενήλικης κωμωδίας».

Ricky Gervais

Ένας από τους διασημότερους Βρετανούς stand-up comedians, ο Ricky έχει παίξει το ρόλο του δημιουργού-πρωταγωνιστή σε αρκετές σειρές. Καλά φυσικά το “Extras” και το “Derek”, πάντοτε όμως θα τον θυμόμαστε ως τον απολαυστικά απροσάρμοστο διευθυντή του “Office”, η αμερικάνικη τηλεοπτική μεταφορά του οποίου στέφθηκε με πλήρη επιτυχία. Ο Gervais πάντως ποτέ δεν ανήκε στην κατηγορία των κωμικών που αγκαλιάζονται από όλους. Συχνά προσβλητικός, πάντα όμως με ισχυρή διάθεση αυτοσαρκασμού, υπήρξε ένας από τους βασικούς ανανεωτές της βρετανικής κωμωδίας.

Will Ferrell

Ο Ferrell αποτελεί την κύρια αιτία που το Saturday Night Live υπήρξε αστείο κατά τη διάρκεια των ’90s. Την επόμενη δεκαετία γράφει και πρωταγωνιστεί σε ταινίες όπως το Talladega Nights και το Step Brothers, με το σημαντικότερο φιλμ του να είναι το “Anchorman: The Legend of Ron Burgundy”, μια από τις αστειότερες αμερικάνικες κωμωδίες της εποχής του. Παρά το «φωνακλάδικο» στυλ του καταφέρνει να αποφεύγει την παλιομοδίτικη κωμική μανιέρα, ενώ μέσα από τις ευφάνταστες ατάκες και το situational χιούμορ του λειτουργεί ως ένας ευπρόσδεκτος καλλιτεχνικός συνδετικός κρίκος του «παλιού» με το «νέο». Α ναι, είναι και ο ιδρυτής του Funny or Die!

Buster Keaton

Ο Keaton δεν ήταν μόνο ένας ιδιοφυής κωμικός δημιουργός, αλλά και ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της έβδομης τέχνης, με ταινίες του όπως «ο Στρατηγός» και το “ Sherlock Jr.”, να έχουν περάσει στο κινηματογραφικό πάνθεον. Μπορεί να είναι δύσκολο να γελάσει κανείς στο σήμερα παρακολουθώντας τα «κατορθώματα» του, αυτό όμως απλά αποδεικνύει τους φρενήρεις ρυθμούς εξέλιξης της κωμωδίας. Ο Buster έμεινε γνωστός ως «Το Μεγάλο Πέτρινο Πρόσωπο», εξαιτίας της επιλογής του να διατηρεί τη σοβαρότητά του ακόμα και σε στιγμές ακροβατικών και πρωτοποριακών “physical comedy” καταστάσεων.

Mel Brooks

Αν και περισσότερο δημιουργός και λιγότερο performer, ο 89χρονος σήμερα Mel Brooks έδινε πάντα το ερμηνευτικό του στίγμα, κάνοντας –έστω και μικρά- περάσματα στις ταινίες του. Η συνεισφορά του στο χώρο της αμερικάνικης κωμωδίας είναι ανεκτίμητη, έχοντας χαρίσει δύο από τις καλύτερες ταινίες του είδους (Frankenstein junior, Blazing Saddles). Ο Brooks θεωρείται από τους πατέρες της Παρωδίας, ενώ το προχωρημένο φαρσικό του χιούμορ στέκεται με ελάχιστες φθορές στο σύγχρονο κωμικό κινηματογραφικό στερέωμα.

Simon Pegg

Ο Simon Pegg έγινε αρχικά γνωστός κυρίως από την τηλεόραση, μεταξύ άλλων ως μέλος του δημιουργικού ντουέτου του εκκεντρικού sitcom Spaced. Έχει λειτουργήσει ως το comic relief σε σειρές ταινιών δράσης όπως το Mission Impossible και το reboot των Star Trek – όπου ανέλαβε τον ρόλο του Scotty – αλλά έμεινε στις συνειδήσεις μας κυρίως ως σεναριογράφος και πρωταγωνιστής ιδιοφυών παρωδιών όπως τα Shaun of the Dead & Hot Fuzz, συνδυάζοντας το στοιχείο του comedy horror και του φανταστικού με τον εύστοχο κοινωνικό σχολιασμό.

Trey Parker & Matt Stone

Πολλοί ίσως θεωρήσουν ότι οι δημιουργοί του “South Park” βρίσκονται αδικαιολόγητα ψηλά στη λίστα. Ο λόγος της κατάταξης τους όμως είναι απλός: η τεράστια πολιτισμική τους επιρροή. Και αν αυτό φαντάζει μεγαλόστομο αναλογιστείτε ότι ο Trey κι ο Matt δεν έφτιαξαν απλώς ένα κανιβαλιστικό animation με παιδάκια που ξεστομίζουν προστυχιές. Δημιούργησαν μια σειρά-φαινόμενο που αψηφά κάθε είδους νόρμα, υιοθετεί ένα σχεδόν αναρχικό φορμάτ και δε φοβάται να σατιρίσει με τον πιο ακραίο –αλλά ποτέ παρωχημένα λαϊκίστικο- τρόπο συμπεριφορές, πρόσωπα και θεσμούς. Οι βασιλιάδες του σόκινγκ, off-color χιούμορ και της σουρεαλιστικής κωμωδίας καταλαμβάνουν επάξια την τέταρτη θέση της λίστας.

Charles Chaplin

Μαζί με τον Buster Keaton θεωρούνται οι 2 σημαντικότεροι εκπρόσωποι των «βουβών» (και όχι μόνο) κωμωδιών. Ο Τσάπλιν αποτελεί το αρχετυπικό παράδειγμα σλάπστικ κωμικού που χτίζει τα αστεία του μέσα από χιουμοριστικές καταστάσεις και διαρκείς χειρονομίες. Δεν ξέρω κατά πόσο θεωρείται ξεπερασμένος (σε έναν βαθμό, έστω και λίγο, αναπόφευκτα), υπήρξε όμως ένας φωτισμένος δημιουργός που συνεισέφερε τα μέγιστα ακόμα και σε εικαστικό επίπεδο λόγω των πλάνων και των καινοτόμων τεχνικών κινηματογράφησης. Πέραν των παραπάνω όμως μιλάμε και για έναν καλλιτέχνη που άσκησε κριτική, με σχεδόν απίστευτο για την εποχή τρόπο, στις κοινωνικές ανισότητες (τρανταχτό παράδειγμα το «Χαμίνι») και στον φασισμό (Ο Μεγάλος Δικτάτωρ).

Woody Allen

Ο μεγάλος Woody. Ο πολυγραφότατος auteur και παλιότερα πρωταγωνιστής των ταινιών του, καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση της λίστας. Η αλήθεια είναι πως τα έχει κάνει όλα. Από φαρσοκωμωδίες και παρωδίες κλασικών έργων μέχρι μελαγχολικού ύφους κομεντί και σοφιστικέ rom-com. Ορισμός του «πολυντάλαντου», ο Allen παίζει με μεγάλη άνεση σε πολλά κινηματογραφικά τερέν και διαθέτει το μοναδικό χάρισμα να συνδυάζει απαράμιλλα το ατακαδόρικο “Jewish humour” με την διεισδυτική, αναλυτική του ματιά στον ανθρώπινο ψυχισμό και τις ερωτικές σχέσεις.

Monty Python

John Cleese, Graham Chapman, Terry Jones, Michael Palin, Eric Idle, Terry Gilliam. Τα ονόματα του πιο θρυλικού κωμικού γκρουπ που έγινε ποτέ. Το «Ιπτάμενο Τσίρκο» τους παραμένει με διαφορά ακόμα και σήμερα η πιο έξυπνη τηλεοπτική σειρά με σκετσάκια, ενώ οι ταινίες τους (κυρίως το Life of Brian και το Monty Python and the Holy Grail) φιγουράρουν σε κάθε σοβαρό “top 10” των καλύτερων κωμωδιών όλων των εποχών. Ο σουρεαλισμός, το μαύρο χιούμορ και η ριζοσπαστική σάτιρα είναι τα βασικά χαρακτηριστικά των «Πυθώνων», που –δίχως τον ετοιμοθάνατο Chapman, μόνιμο πρωταγωνιστή των ταινιών τους- γύρισαν το “A Fish Called Wanda”, μπολιάζοντας αμερικάνικο και βρετανικό χιούμορ, με ξεκαρδιστικά αποτελέσματα.