Το παρακάτω κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση άρθρου του Κωνσταντίνου Καραγάνη από το cinefreaks.gr

Είναι εύκολο και δύσκολο να απαντήσω. Δυστυχώς με ένα ναι ή ένα όχι το θέμα αυτό δεν λύνεται, καθώς έχει πολλούς παράγοντες, ακόμα περισσότερες παραμέτρους, και πολύ ψωμί.

Ας ξεκινήσω δανειζόμενος μία φράση από την παρουσίαση των Oscar και την τότε οικοδέσποινα Woopi Golberg: “Ζούμε σε ένα παγκόσμιο multiplex”. Μαθαίνονται τα πάντα. Παρακολουθούνται τα πάντα, και οι συζητήσεις στα social media δίνουν και παίρνουν. Βγαίνει ταινία ή σειρά, και πριν καλά καλά τη δούμε κριτικές έρχονται από παντού, screenings πριν τις προβολές, έρευνες σε κοινό για τα πρώτα επεισόδια. Θα μπορούσαμε να ζήσουμε βλέποντας μόνο ταινίες και σειρές.

Και κάπου εκεί μέσα στον πανικό και τον βομβαρδισμό, έρχεται το ερώτημα: Πώς και η τηλεόραση έχει γίνει τόσο καλή; Γιατί δεν βγαίνουν πια καλές ταινίες; Γιατί ο κόσμος έχει στραφεί στην τηλεόραση; Είναι τελικά η τηλεόραση το νέο σινεμά; Θα απαντήσω σε όλα…

Πως και η τηλεόραση έχει γίνει τόσο καλή: Καιρός της ήταν. Από τη στιγμή που ξεκινήσαμε να βλέπουμε ξένες σειρές στην Ελλάδα, (και θα μιλήσω για την δική μου εμπειρία, κυρίως) το καλύτερο που είχα να δω ήταν “Φιλαράκια”, και αν σας πάω και πιο πίσω ήταν το “Dawson’s Creek”. “Beverly Hills”, “Melrose Place” κτλ κτλ, υπάρχουν κι αυτά στη λίστα, αλλά για δραματικές σειρές πρέπει να παραδεχτούμε ότι είχαν μέσα μία δόση σαπουνόπερας. Και ξαφνικά, έρχεται ένα “Lost”, ένα “24” και σου αλλάζει τα δεδομένα. Σε μία εποχή που εξελίσσεται και τα πάντα σχεδόν έχουν γίνει, ήταν καιρός η τηλεόραση να καρφώσει στους δέκτες το κοινό. Πώς το έκανε αυτό; Τόλμησε να βάλει στοιχεία κινηματογραφικά. Δράση, αγωνία, στοιχεία τρόμου, όλα όσο έλειπαν από την τηλεόραση, γιατί ήταν “τηλεόραση”. Και έτσι από τις σειρές που αναφέραμε προηγουμένως, έχεις περάσει σε “Game of Thrones”, “Breaking Bad” και “House of Cards”, και στην κινηματογραφική τηλεόραση. Ή τον τηλεοπτικό κινηματογράφο. Όπως θέλεις πες το. Ήταν καιρός η τηλεόραση να κερδίσει έδαφος. Ο κινηματογράφος εξελίσσεται. Πλέον το κάνει και η τηλεόραση.

Και όχι μόνο αυτό. Παλιότερα οι τηλεοπτικοί αστέρες, ξεκινήσουν από το little black box, για να κάνουν καριέρα. Πλέον συμβαίνει το αντίθετο. Κινηματογραφικοί αστέρες συμμετέχουν σε σειρές. Από τον Kevin Spacey στο “House of Cards”, και τον Jeff Daniels στο “The Newsroom”, μέχρι την Viola Davis στο “How to Get Away with Murder” και την Eva Green στο “Penny Dreadful”, η τηλεόραση είναι μία όαση κινηματογραφικών προσώπων. Σε αυτό το ερώτημα λοιπόν απαντήσαμε.

Γιατί δεν βγαίνουν πια καλές ταινίες: Αυτό το ερώτημα είναι το πιο δύσκολο, καθώς η απάντησή του είναι καθαρά υποκειμενική. Υπάρχουν καλές ταινίες, αυτό είναι γεγονός. Το πρόβλημα του κινηματογράφου έγκειται στο γεγονός ότι έχουν γίνει όλα. Το έχουμε πει πολλές φορές στο cinefreaks, και θα το ξαναπούμε: Όταν μέσα σε μία κινηματογραφική χρονιά βλέπεις πληθώρα από remakes, reboots και sequels αυτό σημαίνει ότι ο κινηματογράφος περνάει την κρίση του, και ότι δεν υπάρχουν πια καλά σενάρια, ή μάλλον ενδιαφέροντα σενάρια. Κι όμως. Τα τελευταία χρόνια η βιομηχανία έχει να επιδείξει μόνο κέρδη και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από παλιότερα. Και μην ξεχνάτε τον παράγοντα πειρατεία. Και μπορεί οι πιο επιτυχημένες ταινίες να είναι η βιογραφίες πλέον, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βγαίνουν καλές ταινίες. Ναι, μπορεί το κάθε είδος να περνάει τη φάση του (βλ. ταινίες τρόμου), αλλά κάθε χρόνο τα φεστιβάλ ανά τον κόσμο έχουν όλο και αυξανόμενο κοινό, με Βερολίνο, Κάννες, Βενετία, να παίζουν πλέον σημαντικό ρόλο στα πράγματα.

Απάντηση σε αυτό το ερώτημα: Βγαίνουν καλές ταινίες, αρκεί να ψάξεις να τις βρεις. Πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει με την τηλεόραση, που η ενημέρωσή σου γίνεται ευκολότερα.

Γιατί ο κόσμος έχει στραφεί στην τηλεόραση: Δεν έχει στραφεί τώρα. Πάντα η τηλεόραση ήταν μία επιλογή. Για άλλους κύρια, για άλλους εναλλακτική. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πάει ποτέ σινεμά, αλλά σπανιότερα θα συναντήσουμε κάποιον που δεν έχει δει τηλεόραση. Έστω και ταινία σε αυτήν.

Η τηλεόραση σου παρέχει μία ευκολία. Είσαι στο σπίτι σου, φοράς ό,τι θέλεις, κάνεις ό,τι θέλεις, τρως, ξαπλώνεις, και γενικά έχεις μία άνεση. Για οικονομικά δεν θα κάνω θέμα, καθώς στην Ελλάδα η τηλεόραση είναι δωρεάν, ενώ στις Η.Π.Α, και γενικά σε άλλες χώρες, ως επί το πλείστον τα πάντα θέλουν συνδρομή. Πέραν αυτού, ας μιλήσουμε για το υλικό. Όταν μπορώ να δω κάτι σαν το “Game of Thrones”, γιατί να μην δω τηλεόραση; Δεν ζούμε πια στην εποχή της “Τόλμης και Γοητείας” και των “Ατίθασων Νιάτων”. Ζούμε στην εποχή μεγάλα ονόματα ασχολούνται με το μέσο, και μπράβο τους. Γιατί να μην δω τον Guillermo Del Toro να σκηνοθετεί και να γράφει για το “Strain”; Δεν υπάρχει λόγος να μην το κάνω.

Ας προσθέσουμε και σε όλα αυτά και τον παράγοντα Netflix. Την ίδια μέρα όλα τα επεισόδια, ώστε να μην έχεις αναμονή. Η τηλεόραση παρέχει ευκολίες, και όταν κάνεις τα πράγματα εύκολα για τους τηλεθεατές σου, εκείνοι το εκτιμούν. Το συζητούν. Και τελικά, το διαφημίζουν από μόνοι τους.

Είναι τελικά η τηλεόραση το νέο σινεμά: Η απάντηση είναι απλή, αλλά έρχεται μετά από πολύ σκέψη: Όχι. Η τηλεόραση δεν είναι το νέο σινεμά. Μπορεί κάποια στιγμή να γίνει, αλλά αυτή η στιγμή θα αργήσει πολύ, και καλώς εχόντων των πραγμάτων, δεν θα συμβεί ποτέ.

Είναι δύο μέσα που πλέον συμπορεύονται, με τους δρόμους τους να συναντιούνται, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μιλάμε για αντικατάσταση του ενός από το άλλο. Το κάθε ένα έχει τη μαγεία του, αλλά και τα μειονεκτήματά του. Όσο κι αν αγαπάμε, πλέον, την τηλεόραση, σε καμία περίπτωση δεν έχει διανύσει τα χιλιόμετρα του κινηματογράφου.

Η συμβουλή μας: Ακολουθείστε και τα δύο. Δείτε ταινίες και σειρές. Ή σειρές και ταινίες, με όποια σειρά θέλετε. Υπάρχει άπειρο υλικό εκεί έξω που μπορείτε να ανακαλύψετε.