Το westcult.gr επεμβαίνει με αίσθημα συνέπειας κι ευθύνης προσφέροντας απλόχερα ένα οπλοστάσιο λογικοφανών επιχειρημάτων που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι φανατικοί της εκάστοτε πλευράς. Έτσι, για να χρειαζόμαστε τουλάχιστον πάνω από 5-10 δευτερόλεπτα ώστε να καταρρίψουμε τους συλλογισμούς τους.

Ξέέέέρω, ξέρω τι σκέφτεστε. Πώς μπορούμε να πούμε για οποιοδήποτε είδος μουσικής ότι είναι καλύτερο από άλλα, αφού είναι θέμα γούστου. Καλά, δεν έχετε δίκιο. Αλλά ακόμα και αν είχατε, ακόμα και αν ίσχυε, ε, για το γαμημένο το έντεχνο θα μπορούσαμε να το πούμε. Γιατί είναι! Θα προσπαθήσω πάλι να τελειώσω το θέμα πριν καν αρχίσει. Πρώτα από όλα, κρίνεται αυτοπεριγραφικά : Έν-τεχνο. Δηλαδή «έχει τέχνη». Έχει κανείς πρόβλημα με αυτό; Διαφωνεί κανείς με την Τέχνη; Δεν νομίζω. Ως εκ τούτου λοιπόν, ό,τι δεν υπάγεται στο «Έντεχνο» τι είναι; Άτεχνο βεβαίως! Άρα;

Θα μπορούσε να κλείσει εκεί το θέμα. Θα σας κάνω το χατίρι όμως και θα υποκριθώ ότι δεν ήταν αρκετό αυτό. Και αφού ήδη μου έχετε πετάξει τη μαλακία περί προσωπικού γούστου, θα εξετάσω α-ντι-κει-με-νι-κά το ζήτημα. Βάσει μουσικής, βάσει στίχων και βάσει κοινωνικής επίδρασης. Ξεκινώντας από το τέλος, το «έντεχνο» είναι υπεύθυνο για πάνω από 50.000 γεννήσεις το χρόνο, με τρομερή υποτίμηση αφού λαμβάνω υπόψιν μου λιγότερες από τις μισές γεννήσεις ανά έτος. Τι θα συνέβαινε λοιπόν χωρίς το έντεχνο; Θα πήδαγες εσύ με Μπαχ; Ποιον δουλεύεις ρε; Με Πλιάτσικα θα πηδήξεις και θα του στήσεις και άγαλμα μετά. Αχάριστε!

Έχεις την απέραντη ευγνωμοσύνη μας, τιτανομεγιστοτεράστιε

Πάμε να το δούμε και μουσικά. Κυκλοφορεί ο αστικός μύθος ότι το έντεχνο είναι ένα είδος το οποίο έχει πολύ εξαπλουστευμένη μουσική σύνθεση. Και καλά τώρα επειδή ο πιο στοιχειώδης κιθαρίστας μπορεί να παίξει 5 ακόρντα και να αναπαράγει όλα αυτά τα τραγούδια. Αλλά βέβαια, έτσι είναι ο Έλληνας, μηδενιστής και ναπεθανειηκατσικατουγειτονιστής. Ποιοι τα λένε αυτά; Μήπως, όλως τυχαίως, τα λένε αυτά που δεν ξέρουν ούτε αυτά τα 5 ακόρντα; Μήπως το σκέφτεται τώρα κάποιος αυτό, ενώ ταυτόχρονα ψάχνει στο νετ να βρει τι σημαίνει ακόρντο; Αφήστε μας κουκλίτσες μου λοιπόν και πάρτε τον επίσημο ορισμό του εντέχνου :

“ένα σύγχρονο σύνθετο μουσικό έργο τέχνης που θα μπορεί να αφομοιωθεί δημιουργικά από τις μάζες”

Μίκης Θεοδωράκης

Το μουσικό αυτό είδος λοιπόν δεν είναι τόσο εξαπλουστευμένο όσο νομίζετε. Αλλά είναι τόσο ιδιοφυές που ενώ είναι πολυσύνθετο, φαντάζει απλό για να το καταλαβαίνει η αρχοντομουτσουνάρα σου. Αχάριστε! Και εδώ έρχεται να κολλήσει το άλλο λογικό σφάλμα που θα κάνει ο κοσμάκης : «Άλλο το έντεχνο του τότε, άλλο του τώρα». Αναρωτιέμαι, πότε το επιχείρημα «...άλλες εποχές τότε...» για το οποιοδήποτε θέμα, ήταν τελικά σωστό; Μπορείς εσύ να αναπαράγεις τα τραγούδια των Κατσιμιχαίων ας πούμε; ΟΧΙ! Άρα μηδενίζεις! Σςςςς, μηδενίζεις είπα!

Επίθεση όμως γίνεται σε αυτό το παραδεισένιο είδος και λόγω των στίχων του. Πολύ έρωτας είναι η μία πλευρά και ασυνάρτητοι στίχοι είναι η άλλη. Βρε βλάκα, βρε ανίδεε, αφενός, αν δεν τραγουδομεγαλουργήσεις για τον έρωτα, για πιο πράγμα θα το κάνεις; Για τον γαύρο; Τον βάζελο; Τον δικέφαλο μήπως; Αφήστε που και εδώ συμβαίνει το ακριβώς ίδιο με πιο πάνω. Ποιοι παραπονιούνται για το θέμα του «έρωτας, έρωτας, έρωτας, πήξαμε»; Αυτοί που δεν τον έχουν νιώσει. Οι ανέραστοι κι οι ανοργασμικοί. Και όσον αφορά για την ασυναρτησία, πού να καταλάβεις εσύ βρε αμόρφωτε, βρε απαίδευτε, το βαθύτερο νόημα του «Αγάπης φως της γης ταξίδια, μαύρα παράξενα παιχνίδα». Αυτά είναι υψηλά νοήματα. Βάλτα κάτω και δες : Δεν μπορείς να κατανοήσεις αστρονομικές εξισώσεις, δεν μπορείς να κατανοήσεις τον David Lynch, δεν μπορείς να κατανοήσεις το έντεχνο. Τα πρώτα δύο όμως είναι κοινώς αποδεκτά ως ανώτερα. Άρα είναι και το τρίτο. Δεν κρατάμε ό,τι μας βολεύει μόνο.

Και τώρα θα αρχίσω να αραδιάζω ονόματα, έτσι για να το τερματίσω : Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Λοΐζος, Σαββόπουλος, Στόκας, Τόκας, Πλιάτσικας, Ξυδούς, Πασχαλίδης, Κατσιμαχαίοι, Μαχαιρίτσας, Μουζουράκης και τόσοι τόσοι άλλοι καταξιωμένοι καλλιτέχνες. Άμα είχε και Παντελίδη, ε, εντάξει τότε, θα ήταν διαστημικό, συμπαντικό και πανγαλαξιακό. Μην ανησυχείτε όμως, θα έρθει και αυτή η ώρα! Το καλύτερο όμως το άφησα για το τέλος. Νταλάρας! Τι; Δεν είναι ο Νταλάρας στο έντεχνο; Και το «Η άσφαλτος που τρέχει» τι είναι τότε; Ο Νταλάρας βρε χαϊβάνι, είναι τόσο έντεχνος που έχει δώσει την Τέχνη Του και σε άλλα είδη. ΟΛΑ τα άλλα είδη για την ακρίβεια. Έτσι για να τα ανεβάσει και λίγο και αυτά τα κακόμοιρα.

Κλείνοντας, θα επιστρέψω στην αρχή περίπου για να προλάβω την τελευταία τριχιά. Ναι ρε, και με σκυλάδικα μπορείς να πηδήξεις, δεν αντιλέγω. Είναι πιο ποιοτικό πήδημα όμως το έντεχνο πήδημα. Κατάλαβες τώρα;