Βρίσκεσαι για διακοπές σε ένα μικρό χωριό μιας εξωτικής χώρας. Ένα ηλιόλουστο πρωινό κάνεις περίπατο σε ένα κοντινό δάσος και καθώς περνάει η ώρα διαπιστώνεις ότι έχεις χαθεί. Πριν σκεφτείς τι πρόκειται να κάνεις παραπατάς και νιώθεις το έδαφος να υποχωρεί κάτω από τα πόδια σου. Μετά από μια πτώση λίγων μέτρων καταλήγεις υπογείως του δάσους και αντικρίζεις ένα τοπίο τόσο μαγικά πανέμορφο που μόνο ως παραμυθένιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Γύρω-γύρω υπάρχουν παντού πολύχρωμα λουλούδια και μικροί καταρράκτες ενώ στο κέντρο βρίσκεται ένα μεγαλοπρεπές σιντριβάνι. Δίπλα του στέκεται ένας σεβάσμιος γέροντας με μακριά μαλλιά και πλούσια γενειάδα ντυμένος στα λευκά (ναι, θα βάλουμε όλα τα κλισέ) που σου λέει ότι βρήκες την Πηγή της Ζωής: Το Σιντριβάνι της Αιώνιας Νιότης.

Σε πληροφορεί ότι είσαι ο πρώτος άνθρωπος που το βρίσκει και ότι αν επιλέξεις να πιεις από αυτό θα ζήσεις για πάντα χωρίς να φθείρεσαι από το χρόνο. ΟΜΩΣ! Μετά την πρώτη σου γουλιά, το σιντριβάνι θα στερέψει, το υπόλοιπο νερό θα εξατμιστεί και θα χαθεί η δυνατότητα να πιει ο οποιοσδήποτε άλλος. Πράγμα που σημαίνει ότι κανένα αγαπημένο σου πρόσωπο δε θα μπορεί ποτέ να σε ακολουθήσει στην αθανασία και παρόλο που θα ζεις εις τους αιώνες των αιώνων (αμήν) θα είσαι καταδικασμένος/η να βλέπεις όλους τους δικούς σου ανθρώπους να γερνούν και να πεθαίνουν.