Η παρακάτω λίστα περιέχει επαναστάσεις με την έννοια της εξέγερσης και της σύγκρουσης. Για αυτό το λόγο δεν περιλαμβάνται άλλες επαναστάσεις (μάλλον σημαντικότερες) όπως η Αγροτική και η Βιομηχανική. Επίσης να διευκρινιστεί ότι κάθε επανάσταση της λίστας βρίσκεται εκεί λόγω της ιστορικής σημασίας και του αντίκτυπου που είχε και όχι εξαιτίας των ηθικών ή ανήθικων προθέσεων και συνεπειών.
Η επανάσταση των Νεότουρκων (1908)
Ξεκινώντας το κίνημά τους από τη Θεσσαλονίκη, ομάδες Τούρκων διανοουμένων και στρατιωτικών απαιτούσαν την επαναφορά του συντάγματος του 1876 και την αποπομπή του Σουλτάνου Αμπτούλ Χαμίτ Β’, με στόχο την θεμελίωση ενός πιο μοντέρνου και φιλελεύθερου κράτους. Με πρωταγωνιστή τον Κεμάλ Ατατούρκ οι Νεότουρκοι κατάφεραν μέσα από τον αγώνα τους αλλά και τις μετέπειτα εθνοκαθάρσεις να ισχυροποιήσουν την αποδυναμωμένη μέχρι τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία και εν τέλει, το 1923, να την μετατρέψουν σε τουρκικό κράτος.
Η Αϊτινή Επανάσταση (1791–1804)
Η εξέγερση των αφρικανών σκλάβων της Αϊτής εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωσή τους και τη σταδιακή εγκαθίδρυση ενός ανεξάρτητου κράτους. Επηρεασμένοι από τα ιδεώδη της Γαλλικής Επανάστασης, οι σκλάβοι, μη μπορώντας να υπομείνουν άλλο τις κοινωνικό - οικονομικές αδικίες και ανισότητες, κατάφεραν μέσα από πολυετή αγώνα να θεσμοθετήσουν την πλήρη κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων και να κερδίσουν την ελευθερία τους. Θεωρείται η πιο επιτυχημένη επανάσταση σκλάβων που έγινε ποτέ.
Η Κουβανική Επανάσταση (1953–1959)
Με τα αδέρφια Castro και τον Ernesto “Che” Guevara να πρωτοστατούν στον ένοπλο αγώνα, οι δυνάμεις των επαναστατών κατάφεραν να κατακτήσουν την πόλη της Santa Clara το Δεκέμβριο του 1958. Λίγες μέρες αργότερα, ο δικτάτορας Batista εγκατέλειψε τη χώρα και η Κούβα πέρασε στον έλεγχο του Fidel, γεγονός που σηματοδότησε την επιδείνωση του Ψυχρού Πολέμου εξαιτίας της φιλοσοβιετικής στάσης του νέου καθεστώτος.
Η Ιρανική Επανάσταση (1979)
Οι στόχοι της Ιρανικής Επανάστασης ήταν η εκθρόνιση του μονάρχη Παχλαβί και η εξάλειψη της επιρροής των ξένων δυνάμεων στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας. Το τελικό αποτέλεσμα όμως ήταν η ανάληψη της εξουσίας από τον αγιατολάχ Khomeini ο οποίος θέσπισε ένα νέο σύνταγμα με ξεκάθαρα θεοκρατικά χαρακτηριστικά. Η ισλαμική κυβέρνηση άσκησε συστηματική αντιδυτική προπαγάνδα και εκτέλεσε μέσα σε λίγα χρόνια περίπου 10.000 αντιφρονούντες και πολιτικούς αντιπάλους.
Η Κινέζικη Κομμουνιστική Επανάσταση (1946-1950)
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας βρήκε τον αρχηγό του στο πρόσωπο του Μάο Τσε Τουνγκ και μέσα από εκτεταμένες ένοπλες συγκρούσεις κατάφερε να ανατρέψει τις εθνικιστικές κυβερνητικές δυνάμεις και να σχηματίσει τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Μετά το θάνατο του Στάλιν, ο Μάο θεωρήθηκε ο σημαντικότερος εκφραστής του μαρξισμού – λενινισμού και ο ισχυρότερος κομμουνιστής ηγέτης παγκοσμίως.
Η Εξέγερση των Ταϊπίνγκ (1850 - 1864)
Ο μεγάλος εμφύλιος πόλεμος στην Κίνα μεταξύ της δυναστείας των Τσινγκ και του ριζοσπαστικού θρησκευτικού κινήματος των Ταϊπίνγκ είχε ως τελικό απολογισμό πάνω από 20 εκατομμύρια νεκρούς. Ο ηγέτης των επαναστατών Χονγκ Ξιουκουάν που ισχυριζόταν πως ήταν αδερφός του Ιησού, επιζητούσε την εξάλειψη του Βουδισμού, του Κομφουκιανισμού και την αντικατάστασή τους από το Χριστιανισμό, καθώς και την επιβολή ενός καινούργιου αντιφεουδαρχικού μοντέλου οικονομίας. Παρόλο που οι πολυάριθμες δυνάμεις της σέχτας έφτασαν να ελέγχουν τεράστιες εκτάσεις στη Νότια Κίνα τελικά κατατροπώθηκαν από την κυβέρνηση με τη βοήθεια Γάλλων και Βρετανών.
Η Οκτωβριανή Επανάσταση (1917)
Με την ανοχή του ρωσικού λαού στην φιλοτσαρική κυβέρνηση να εξαντλείται, οι μπολσεβίκοι με ηγέτη τους το Βλαντιμίρ Λένιν ξεκίνησαν την ένοπλη πάλη καταλαμβάνοντας μεγάλο αριθμό δημόσιων κτιρίων κι εγκαταστάσεων. Μέσα στους επόμενους μήνες άρχισε να μαίνεται ο εμφύλιος. Παρόλο που κάποιες χώρες προσπάθησαν να ενισχύσουν τις αντιμπολσεβικικές δυνάμεις, ο Κόκκινος Στρατός τελικά επικράτησε, εξόντωσε την αυτοκρατορική οικογένεια των Ρομανόφ και άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία της Σοβιετικής Ένωσης.
Η Αμερικανική Επανάσταση (1765-1783)
Η αβάσταχτη φορολογία της βρετανικής αυτοκρατορίας και η καταπίεση που πήγαζε από το σύστημα της μοναρχικής διακυβέρνησης οδήγησε στην εξέγερση των δεκατριών αμερικάνικων αποικιών. Όταν ο βασιλιάς Γεώργιος ο Τρίτος αρνήθηκε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των εξεγερμένων καταδικάζοντας τις ενέργειές τους, οι επαναστάτες άρχισαν να αγωνίζονται για την ανεξαρτησία τους. Διαθέτοντας πιο μοντέρνα όπλα, γνωρίζοντας καλύτερα το έδαφος και έχοντας ως καθοδηγητή τη στρατηγική ιδιοφυία με το όνομα George Washington κατάφεραν στις 3 Σεπτεμβρίου 1783, με τη συνθήκη του Παρισού, να αναγνωριστούν ως το αυτόνομο κράτος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η Γαλλική Επανάσταση (1789-1799)
Στο 18ο αιώνα μερικοί από τους μεγαλύτερους διανοητές του Διαφωτισμού αμφισβήτησαν τα παραδοσιακά μοντέλα σκέψης και μέσα από τη Λογική και την Επιστήμη επηρέασαν εις βάθος όλη τη νοοτροπία της δυτικής κουλτούρας. Αυτό το νέο κύμα σε συνδυασμό με τη φτώχεια και τις γενικότερες ανισότητες, οδήγησε στη Γαλλική Επανάσταση. Η εξέγερση που πήρε γρήγορα ανεξέλεγκτες διαστάσεις και πνίγηκε στο αίμα των μοναρχών δεν είχε τα απολύτως επιθυμητά αποτελέσματα (βλέπε μετέπειτα κυριαρχία του Ναπολέοντα), υπήρξε όμως η αιτία για ριζοσπαστικές θεσμικές και νομικές τροποποιήσεις που άλλαξαν δραματικά το πολιτικό σύστημα και που αποτέλεσαν τις βάσεις της σημερινής δημοκρατίας.
