Το παρακάτω κείμενο στάλθηκε από τη φίλη του site, Αντιγόνη. Θα χαρούμε να λάβουμε περισσότερα κείμενα, ηχητικά ή και βίντεο από εσάς (δείτε περιγραφή της κατηγορίας).

Viral θεματάκι αυτές τις μέρες, το Back to the Future II, γιατί σ' αυτό είδαμε μια πολύ φουτουρίστικ εικόνα του 2015 όπως φυσικά αντιλαμβανόταν το "πολύ φουτουρίστικ" ο Robert Zemeckis τη δεκαετία του 1980. Παρδαλά ρουχαλάκια που όταν βραχούν στεγνώνουν αυτόματα (στα προσεχώς, ζήτω η νανοτεχνολογία), ιπτάμενα αυτοκίνητα (πρωτότυπο) και το hoverboard, το αιωρούμενο πατίνιιι. Αυτό που δεν είδαμε όμως ήταν το ίντερνετ, που όλοι γουστάρουμε σήμερα, με εξαίρεση τη βιντεοκλήση του γεροΜακφλάι που θύμισε λιγάκι το skype. Αν όχι αυτή η ταινιούλα, τότε ποιος προέβλεψε το νετ; Ας δανειστούμε το ιπτάμενο ντελόριαν να ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο και να βρούμε ποιοι κατάφεραν και προοικονόμησαν ελαφρώς αυτό το www.

Γι' αρχή μένουμε στα χρόνια που γυρίστηκε η ταινία, δεκαετία του '80, όταν ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Isaac Asimov μίλησε στην ουσία για την εύκολη πρόσβαση στη γνώση, μία από τις κυριότερες δυνατότητες του κυβερνοχώρου.

Μεταφέρω λίγο από το ζουμί της συνέντευξης με δικά μου και δικά του λόγια: Κάποτε λίγοι άνθρωποι μπορούσαν να διαβάσουν και να γράψουν -ήταν μια πολυτέλεια. Με την παροχή της εκπαίδευσης βέβαια σε ευρεία κλίμακα αποδείχτηκε ότι όλοι μπορούν να μάθουν. Με τον ίδιο τρόπο όταν θα έχουμε κομπιούτερ σε κάθε σπίτι, αυτό θα μπορεί να συνδέεται σε τεράστιες βιβλιοθήκες όπου να ρωτάς οτιδήποτε και να παίρνεις απάντηση, να ψάχνεις το κάθετι για το οποίο ενδιαφέρεσαι, όσο χαζό κι αν φαίνεται αυτό σε κάποιον άλλο (Google!!!!!!!!).

... θα πρέπει να έχεις ένα πληκτρολόγιο με το οποίο να ρωτάς τις ερωτήσεις αν και θα προτιμούσα -λέει- μηχανισμό που να δέχεται τις ερωτήσεις προφορικά (Google voice search!!!!!!!).

Αυτή η επανάσταση στην προσωπική εκμάθηση δεν αφορά μόνον τους νέους. Η εκπαίδευση δεν τελειώνει με το σχολείο, ή το πανεπιστήμιο... δεν τελειώνει ποτέ. Η μελέτη του κόσμου μας κι η ανάγκη για αναζήτηση -κοινώς να διαβάζεις και να ρωτάς- δεν είναι αποκλειστικά ίδιον των παιδιών. Αν έχεις ένα σύστημα εκπαίδευσης χρησιμοποιώντας υπολογιστές τότε ο οποιοσδήποτε ανεξαρτήτως ηλικίας μπορεί να μάθει, να εκπαιδευτεί. Κανείς δε σταματάει να κάνει κάτι που τον ευχαριστεί. Αν για παράδειγμα σου αρέσει το τένις, συνεχίζεις να παίζεις. Ο λόγος που οι άνθρωποι δεν εκπαιδεύονται πια πέρα από μια ορισμένη ηλικία είναι λόγω των συνθηκών που το καθιστούν δύσκολο και όχι ευχάριστο. Αν με κάποιο τρόπο είναι και πάλι ευχάριστο για όλους να μάθουν με τους υπολογιστές, τότε θα το κάνουν. To Wikipedia with Love.

Πάμε πιο παλιά, πριν ακόμα την εφεύρεση του υπολογιστή, το 1898, ο Μαρκ Τουέην ίσως οραματίστηκε το Twitter ή το Youtube όταν έγραφε στο διήγημα "From 'the London Times' 1904" για το μυστηριώδες telelectroscope (τι πίνεις;), με το οποίο ο Κλέιτον:

... μέρα με τη μέρα, νύχτα με τη νύχτα, καλούσε κάθε γωνιά της υφηλίου και μάθαινε για τη ζωή της, και μελέτησε περίεργα οράματα, και μίλησε με τους ανθρώπους της, και συνειδητοποίησε πως με τη χάρη αυτού του υπέροχου οργάνου ήταν σχεδόν ελεύθερος σαν τα πουλιά στον ουρανό, παρότι φυλακισμένος πίσω από κλειδαριές και κάγκελα. Σπάνια μίλησε, και δεν διέκοψα ποτέ καθώς τον απορροφούσε αυτή η διασκέδαση. Κάθισα στο σαλονάκι και διάβασα, και κάπνισα, και οι νύχτες ήταν πολύ ήσυχες και ξεκούραστα κοινωνικές και τις βρήκα ευχάριστες. Κάπου κάπου τον άκουγα να λέει ‘Δώσε μου Yedo;’ μετά, ‘Δώσε μου Hong-Kong;’ μετά, ‘Δώσε μου Melbourne.’ Και συνέχισα να καπνίζω και να διαβάζω με άνεση, ενόσω περιπλανιόταν στον απομακρισμένο κάτω-κόσμο (underworld) , όπου ο ήλιος έλαμπε ψηλά και οι άνθρωποι ήταν στην δουλειά τους.

Λίγα χρόνια αργότερα, 1907, ο Γάλλος φιλόσοφος Bergson με το "L'évolution créatrice" πρότεινε πως η εξέλιξη (évolution) είναι δημιουργική (créatrice) και δεν εξηγείται ολότελα από τη δαρβινική φυσική επιλογή, αλλά ορίζεται από μια ζωτική δύναμη που ενοποιεί τη σκέψη με το σώμα. Αυτή η θεωρία σαν άλλο bing bang οδήγησε αλυσιδωτά στον Vernadsky που υποστήριξε πως η επόμενη φάση εξέλιξης στη Γη, μετά τη γεώσφαιρα και τη βιόσφαιρα, θα είναι η νοόσφαιρα. Τις διαλέξεις του Vernadsky παρακολουθούσε ο Ιησουίτης παπάς, παλαιοντολόγος, γεωλόγος, φιλόσοφος (τίποτα άλλο;) Teilhard, ο οποίος υποστήριξε πως η νοόσφαιρα εκφράζεται ως "συλλογική συνείδηση", που προκύπτει από την αλληλεπίδραση των ανθρωπίνων σκέψεων. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία όσο πολυπλοκότερα κοινωνικά δίκτυα σχηματίζει το ανθρώπινο είδος τόσο περισσότερο θα αναπτύσσεται η νοόσφαιρα. Οπως περίπου επικοινωνούν οι νευρώνες στον ανθρώπινο εγκέφαλο, οι εκφράσεις των ανθρωπίνων σκέψεων ανά τον πλανήτη θα επικοινωνούν, διαμορφώνοντας την "παγκόσμια συνείδηση". Sounds familiar? Φιλοσοφούμεν μετά λίγης μαλακίας βέβαια, διότι ο συλλογισμός δεν καταλήγει στο singularity, αλλά στην επιστροφή του Ιησού Χριστού... εμ, παπάς και επιστήμονας γίνεται; Ξανά μέσα στο ντελόριαν.

Δεκαετία του 1940, ο H.G. Wells προέβλεψε τη δημιουργία ενός παγκόσμιου εγκεφάλου (world brain) που θα ήταν μια γιγάντια, παγκοσμίας εμβέλειας βιβλιοθήκη που θα εμπεριέχει όλη την ανθρώπινη γνώση κάτι το οποίο σύμφωνα με τους συνεχιστές της θεωρίας του, βλ. Arthur C. Clarke, θα οδηγούσε σε μια νέα μορφή υψηλής νοημοσύνης, ένα σούπερ έξυπνο κομπιούτερ (με τη φωνή της Scarlett Johansson -πλάκα κάνω). Το '96 ο Brian R. Gaines είδε τις ομοιότητες μεταξύ αυτής της θεωρίας και του world wide web αλλά πρότεινε πως η εξέλιξη του δεν θα είναι το world brain αλλά το global brain. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι πως το πρώτο ελέγχεται από ένα κέντρο, ενώ το δεύτερο είναι αυτοελεγχόμενο και δεν διαθέτει κέντρο.

Στην τελική , η πολυπλοκότητα των πολιτισμών και ιδιαίτερα η γλώσσα συνεισφέραν στην αλματώδη εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, όπου η πολιτισμική εξέλιξη είναι κατά πολύ ταχύτερη της βιολογικής. Λόγω αυτής της ταχύτητας το κάθε πολιτισμικό φαινόμενο σκάει μπουμ και η μια επανάσταση διαδέχεται της επόμενης (αγροτική, βιομηχανική κλπ.). Κι εμείς τώρα ζούμε μια επανάσταση... αυτή του διαδικτύου. Σύμφωνα με τον μάστορα στις δημοσκοπήσεις Andrew Kohut στις αρχές του 21ου αι. μόνο το 4% του πληθυσμού συνδεόταν στο ίντερνετ με μεγάλη συχνότητα. Τώρα φτάνει το 72%. Οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν το διαδίκτυο. Μπήκε η έννοια του "ψάχνω", "διερευνώ", "γκουγκλάρω" στη ζωή μας, ένω τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης διαμορφώνουν πλέον πώς νιώθουμε, σκεφτόμαστε, και αλληλεπιδρούμε! Τελικά... το 2015 δεν θα μπορούσε να το προβλέψει ούτε ταινία του 2005 και το υπογράφω.

Στο σφύριξα λοιπόν με Ασίμοβ, με τα λυρικά του Τουέην και το φιλοσοφίσαμε με τον παπά Τεγιάρ. Ο επίλογος είναι ένας.

Great Scott! The Information Revolution is here (finally!!!) and we are all part of it!